عفونت مننگوکوکی و آنت یبیوتیک های موثر در آن

نایسریامننژیتیدیس یک دیپلوکوک گرم منفی است که یک پاتوژن انسانی سخت است . این باکتری به طور شایع به صورت بی علامت در ناحیه نازوفارنکس قرار دارد، اما به ندرت می تواند منجر به بیماری تهاجمی شود. بحث در مورد اپیدمیولوژی مننگوکوک و پیشگیری از آن ضرورتاً شامل زیر گرو ه های مننگوکوکی است . سوش های بیماریزای نایسریا مننژیتیدیس یک کپسول پلی ساکاریدی دارند که عامل اصلی بیماریزای این ارگانیسم محسوب می شود . سوش های فاقد کپسول غالباً در نازوفارنکس ناقلین بدون علامت یافت می شوند و به ندرت منجر به بیماری تهاجمی می شوند. فاکتورهای ویژه ای در میزبان وجود دارند که ریسک عفونت مننگوکوکی مهاجم را افزایش می دهند. زیرا تنها کسر کوچکی از حاملین نازوفارنکس نایسیریا مننژیتیدیس دچار بیماری بالینی می شوند. برای درمان تجویز به موقع آنت ی بیوتیک پس از جم عآوری نمونه های تشخیصی مناسب نیاز از MIC) است. درصد کمی ا ز نمونه ها در سراسر جهان حساسیت متوسطی به پنی سیلین 0/1-1/0 ) دارند که اهمیت بالینی این موضوع مشخص نم یباشد. μg/mL شیوع ناقل بودن در بررس ی های مختلف تفاوت دارد اما عموماً در بالغین و جوانان در بالاترین میزان خود م یباشد. حامل بودن می تواند اساساً طی زمان در جمعی تها تغییر کند.